Wist je dat… gedachten geen feiten zijn?

Het kan beginnen met een angstige gedachte die je ook daadwerkelijk raakt. Bijvoorbeeld; “Wat als deze sombere gevoelens niet weg gaan”. Vervolgens schrik je en ervaar je angst, lichamelijk reageer je misschien door een naar gevoel in de maag, een druk op de borstkas en een kriebel in de keel. 

Die lichamelijke reactie laat zich zodanig sterk voelen dat het lijkt alsof je de gevolgen van die nare gedachten al aan het ervaren bent; “Het voelt zo echt, dus die gedachte zal ook wel echt zijn, het zal ook wel kloppen”. Hierdoor ga je nog meer over de niet-helpende gedachte nadenken, bewijzen voor en tegen zoeken. 

Je raakt steeds meer verstrikt in een vicieuze piekercirkel waarbij de niet-helpende gedachten, waar het mee begon, vrij spel krijgt om een eigen leven te gaan leiden. In plaats van minder last krijg je hierdoor net meer last van deze vervelende gedachte.  

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) wordt bij PHI geregeld ingezet om meer afstand te nemen van niet-helpende gedachten. Je leert om gedachten niet weg te duwen of te negeren, maar ze gewoon voorbij te laten komen. Je hoeft er niets mee, je hoeft ze niet op te lossen. Dit kan enige oefening vergen maar ervaring leert dat deze insteek onze cliënten op termijn meer rust geeft.